Albumrecensie: Eef van Acker Quartet – Shaping Memories

Shaping Memories is het debuut van de Belgische jazzzangeres Eef van Acker. Een album gevuld met sfeervolle ballads waarvan Van Acker het merendeel zelf of in samenwerking schreef en componeerde.     

De 36-jarige Eef van Acker is een veelzijdige muzikante. In haar geboortestad Gent studeerde ze af als klarinettiste en jazzzangeres. In Rotterdam volgde ze aan het conservatorium de opleiding Master Vocal Jazz bij Fay Claassen. Daarnaast bespeelt ze piano, saxofoon en trombone. Als backingvocaliste deelde ze het podium met internationale namen als Ronan Keating en Paul Young.
Sensueel
Shaping Memories laat een zangeres horen met een warm rustgevend stemgeluid. Bij vlagen klinkt ze sensueel en een enkele keer nonchalant, zoals in Electric Blue en de sterke cover van de standard Love Me Or Leave Me. In de track On The Streets Where You Live doen haar timbre en intonatie even denken aan Gretchen Parlato, maar dit blijkt een momentopname.

Het gros van de negen liedjes is muzikaal afwisselend. De meeste songs bevatten een lome swing met aantrekkelijke melodieën en arrangementen, waardoor je al snel wordt meegevoerd. Qua stemming heerst er optimisme zoals in het pakkende Hope, maar ook melancholie zoals in Breath Here With Me en het beklemmende Winter.

Solide
Van Acker’s begeleiders vormen een solide eenheid die elkaar perfect aanvoelen. Het fraaie melodieuze pianospel van Bram Weijters scoort over de gehele linie. Janos Bruneel’s basspel is onderhoudend, maar ook intens zoals in On The Streets Where You Live. Drummer Jelle van Giel volgt het collectief trouw, maar soleert ook spannend in Hope.

Wel valt op dat Van Acker binnen de lijntjes blijft met haar zang. Je hoopt soms dat ze meer afwisselt met een scat. Haar klankkleur leent zich daartoe en de sfeer vraagt er vaak om. Shaping Memories is weliswaar sterk genoeg om te beklijven, maar deze plaat kan best hoger kunnen scoren als de Gentse meer varieert in haar zangbenadering. Hoe dan ook een aangename introductie die smaakt naar meer.

Deze recensie verscheen 12 december 2014 op JazzZine.